W sumie to nic nowego. Cała ja…z głową w chmurach, a już w szczególności na lotnisku…
Ktoś mógłby sobie pomyśleć, że mnie teraz tak "trzepło" z tymi samolotami, lotniskami itd.
Otóż nic bardziej mylnego…
Bo ja nie umiem się NIE zatrzymać i spojrzeć w niebo jak coś leci…Tym bardziej, że sposobności ku takim obserwacjom jest wiele…
Mieszkam w miejscu gdzie samoloty pasażerskie wchodzą na ścieżkę lądowania na Ławicy, widzę je bardzo często skręcające nad Ławicę z balkonowego okna, a niektóre nawet u siebie…gdy siedzę przy biurku.
Z okna swojego pokoju natomiast mam dość szeroką panoramę na to co się dzieje na Ligowcu w Kobylnicy….mojej uwadze nie może więc umknąć szalejący Żelazny, który akurat ćwiczy do pokazów.
I taka sobie jestem w sumie…bujachmurka :) Ale przynajmniej dzięki temu nie "ucieknie" mi żaden promień słońca i kawałek błękitnego nieba. A to kocham najbardziej…a "loty" wszelakie…cóż niezależnie od tego jakie, są zawsze wisienką na tym niebieskim torcie ;)
